Jak pomóc zestresowanemu partnerowi? Praktyczny poradnik od Moniki Lewandowskiej

Stres to niestety częsty towarzysz naszych czasów – i choć czasem działa mobilizująco, to gdy przeciąga się tygodniami, potrafi zrujnować nie tylko samopoczucie, ale i relacje. Jeśli twój partner chodzi ostatnio jak burza z piorunami, a jego ulubionym słowem stało się „AAAAAAAA!”, ten artykuł jest dla ciebie. Podpowiem ci, jak wspierać ukochaną osobę w trudnych chwilach, nie tracąc przy tym własnych nerwów (i poczucia humoru!).

1. Najpierw diagnoza: czy to na pewno stres?

Zanim rzucisz się na ratunek, upewnij się, że faktycznie masz do czynienia ze stresem, a nie np. z klasycznym „męskim grymasem” po przegranym meczu (tak, mówię z doświadczenia – mój Marek potrafi być nieznośny, gdy jego ulubiona drużyna leje po głowie!). Prawdziwy stres zwykle objawia się:

• Trwałym rozdrażnieniem (nie mylić z jednorazowym wkurzeniem na zepsuty ekspres do kawy)
• Problemy ze snem (przewracanie się z boku na bok jak naleśnik na patelni)
• Spadkiem energii (kiedy nawet ulubiony serial nie cieszy)
• Fizycznymi dolegliwościami (bóle głowy, brzucha, napięte mięśnie)

Moja historia z „biurowym tygrysem”

Pamiętam, jak mój Marek przeszedł na emeryturę piłkarską i zaczął pracę w korporacji. Nagle mój pewny siebie facet zamienił się w zestresowanego gościa, który w nocy liczył owce, a za dnia – deadline’y. Wtedy zrozumiałam, że to nie przejściowy humor, ale prawdziwy problem.

2. Pierwsza pomoc dla zestresowanego partnera

Gdy już rozpoznasz wroga, czas działać! Oto moje sprawdzone metody:

A. Słuchaj, ale nie jak telewizor w tle

Większość z nas myśli, że słucha, gdy w rzeczywistości tylko czeka na swoją kolej, by mówić. Prawdziwe słuchanie to:

• Kontakt wzrokowy (odłóż telefon, proszę!)
• Potakiwanie i parafrazowanie („Czyli najbardziej stresuje cię ten nowy projekt?”)
• Nie dawanie rad od razu (czasem człowiek potrzebuje tylko wyrzucić z siebie emocje)

Pro tip: Jeśli twój partner jest zamknięty w sobie, spróbuj rozmawiać podczas wspólnego spaceru – ruch i brak kontaktu wzrokowego często ułatwiają otwarcie się.

B. Stwórz strefę wolną od stresu

Wyznaczcie w domu miejsce (np. sypialnię), gdzie tematy stresogenne są zakazane. U nas to działa tak:

Co wolno	Czego nie wolno
Głupie żarty	Rozmowy o pracy
Przytulanie	Sprawdzanie maili
Oglądanie komedii	Narzekanie na szefa

C. Zadbaj o dietę antystresową

Jako dietetyczka nie mogę pominąć tego tematu! Stres wypłukuje z organizmu magnez i witaminy z grupy B, dlatego w trudnych okresach warto wprowadzić do menu:

• Orzechy i pestki (można je podrzucać partnerowi jak wiewiórce)
• Ciemnozielone warzywa (niech nie straszą kolorem!)
• Ryby bogate w omega-3 (łosoś to naturalny antydepresant)
• Ciemną czekoladę (tak, to naukowo uzasadniona wymówka!)

U nas sprawdził się też rytuał wieczornego kubka naparu z melisy – działa uspokajająco i stanowi sygnał, że czas zwolnić.

3. Aktywność fizyczna – naturalny pogromca stresu

Jako trenerka personalna muszę to powiedzieć: ruch to jeden z najlepszych leków na stres! Nie musisz od razu zapisywać partnera na crossfit (chyba że chcecie się rozwieść), ale zachęć go do:

• Spacerów – 30 minut dziennie potrafi zdziałać cuda
• Jogi – idealna dla zestresowanych umysłów
• Biegania – pozwala „wybiegać” frustracje
• Tańca – u nas sprawdza się improwizowana dyskoteka w salonie!

Pamiętaj: nie zmuszaj, tylko proponuj. Możesz powiedzieć coś w stylu: „Kochanie, idę na spacer, może mi towarzyszysz? Słońce takie piękne świeci!”. Subtelność to klucz!

4. Kiedy zawodzą domowe sposoby

Czasem stres przerasta możliwości radzenia sobie z nim. Jak rozpoznać, że potrzebna jest profesjonalna pomoc?

• Objawy utrzymują się ponad miesiąc
• Pojawiają się myśli rezygnacyjne („I tak nic mi nie wychodzi”)
• Zaniedbywanie podstawowych czynności (np. higieny)
• Ucieczka w używki (alkohol, narkotyki)

W takich sytuacjach nie wahaj się zasugerować wizyty u specjalisty. Możesz to zrobić delikatnie: „Widzę, że ostatnio bardzo się męczysz. Może warto porozmawiać z kimś, kto lepiej się na tym zna?”.

5. Nie zapomnij o sobie!

Pomagając partnerowi, łatwo zapomnieć o własnych potrzebach. A przecież zestresowany partner + zestresowana ty = mieszanka wybuchowa! Dlatego:

• Wyznaczaj granice – nie możesz być terapeutą 24/7
• Znajdź czas dla siebie (kąpiel, książka, spotkanie z przyjaciółką)
• Nie bierz odpowiedzialności za czyjeś emocje – możesz wspierać, ale nie możesz „naprawić”

Pamiętam, jak podczas najgorszego okresu u Marka tak się skupiłam na nim, że sama zaczęłam przypominać zestresowaną wiewiórkę przed zimą. Dopiero moja przyjaciółka uświadomiła mi, że pomagając, tracę własny spokój. Od tamtej pory dbam o równowagę.

Podsumowanie: małe kroki, wielkie zmiany

Pomoc zestresowanemu partnerowi to nie sprint, a maraton pełen małych kroków. Czasem wystarczy zwykła obecność, kubek herbaty i cierpliwość. Pamiętaj, że nie musisz mieć wszystkich rozwiązań – często liczy się sama chęć zrozumienia.

A na koniec moja ulubiona mantra: „To też minie”. Nawet największe stresy kiedyś odchodzą w niepamięć. Do tego czasu trzymajcie się razem, śmiejcie się (nawet przez łzy) i pamiętajcie, że po burzy zawsze wychodzi słońce. Czasem trzeba tylko trochę na nie poczekać.

Jakie są wasze sposoby na stres w związku? Podzielcie się w komentarzach – może wspólnie stworzymy mega poradnik!